Sięgając po biografię Carlo Anceolttiego cofnąłem się do wspomnień z dzieciństwa. Wracałem do zapisanych w pamięci wielkich piłkarskich wydarzeń pucharów europy (1989 i 1990) z wielką holenderską trójką w barwach AC Milan (Marco van Basten, Ruud Gullit, Frank Rijkaard) do mistrzostw świata we Włoszech roku 1990 z rewelacją turnieju Salvatore Schillaci i Robertem Baggio moim ówczesnym idolem. Później w pamięci utknął mi finał Ligi Mistrzów z roku 2005 i Dudek Dance dający FC Liverpool puchar.
We wszystkich tych wspomnieniach czasem na pierwszym planie czasem nieco z tyłu brał udział Carlo Ancelotti. Najpierw jako piłkarz AS Romy i AC Milanu a następnie będąc trenerem najlepszych drożyn globu: Juventusu Turyn, AC Milan, Chelsea FC, Paris Saint-Germain FC Real Madryt, Bayern Monachium zdobył: trzy Puchary Europy (2003,2007,2014), trzy Super Puchary Europy (2003,2007,2014), dwa klubowe Mistrzostwa Świata (2007,2014), Mistrzostwo Włoch (2004), Mistrzostwo Anglii (2010), Mistrzostwo Francji (2013) i Mistrzostwo Niemiec (2017). Kolejne trofea i puchary krajowe dają obraz trenera wyjątkowego obdarzonego zmysłem taktycznym ale i człowieka rozumiejącego potrzeby grupy potrafiącego wskazać cel i go konsekwentnie realizować.
W spół autorem biografii jest znany dziennikarz włoski Alessandro Alciato (miał swój udział w Myślę wiec gram Andrea Pirlo) dający wspomnieniom Carlo Ancelottiego swój niepowtarzalny sznyt. Niemal każdą opowieść pożeramy niczym nasz bohater swoje ulubione tortellini. Umiejętnie wplata w historię kulinarne dygresje, dawkuje je niczym wytrawny kucharz swoje dania. Nie wiem jak to zrobił, ale na 220 stronach przedstawił pasjonujące dokonania niesamowitego człowieka zdobywcy Pucharu Europy jako piłkarz i trener. Swą opowieść kończy w roku 2011 gdy Ancelotti zostaje trenerem Chelsea FC. Zamyka rozdział włoski w karierze trenera i otwiera kolejny, który pisany jest do dzisiaj. Polecam książkę naprawdę warto.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz